انقلابهای پلاستیکی!

در مورد عکسای پست قبل:

برق شادی تو نگاه امیر غفور، جدیت بازیکنان، هیجان تماشاچیا که انگار هم آدرنالینشون از بازیکنای داخل زمین بیشتره هم ضربان قلبشون، آرامش و اعتماد بنفس بعضی بازیکنا.... 

یاد یه موضوعی افتادم. با بچه های مطبوعات رفته بودیم واسه مصاحبه. یکی از مربیان والیبال بانوان تو اون مصاحبه حرف تامل برانگیزی زد.  

(نقل به مضمون) خانم مربی خطاب به حاضرین گفت: 

باور کنید! 

 با یه توپ پلاستیکی ساده چه کارها که نمیشه کرد!  

میشه با اون جلو خیلی از مشکلات جامعه رو گرفت. مشکلاتی که با صرف هزینه های گزاف غیر قابل حل به نظر میرسن... 

نشاط و تحرک و شادابی جسمی و روحی... انگیزه و اعتماد بنفس ...بالابردن روحیه کارتیمی و...

با یه توپ پلاستیکی میشه انقلاب کرد! 

پی نوشت: 

به حرف ایشون ایمان دارم. ولی نمیدونم مسئولین حاضر در جلسه در چه افکاری به سر میبرن...