هرچه باداباد

صدای تلفن چرتمو پاره کرد. (صدای کمال اونطرف خط سراسر ذوق و خوشحالی بود.)مژده بده! استخدام شدی! ...     (کاش منم میتونستم اینقدر ذوق کنم...)
حتی اونموقع ها که کمال خبر قبولی دانشگاه رو بهم داد خیلی سعی کردم هم نوا با اون ذوق کنم اما انگار کودن تر از این حرفا بودم...
با اصرار اون بود که رفتم آزمون استخدام سازمان پولی مالی YYY یا بهتره بگم "کاغذ دونی".
تو سالن آزمون یه حال عجیبی بهم دست داده بود. از اینکه اونایی که اونقدر ادعاشون میشدبه قول خودشون باهوش ترین شاگردای دانش گاه بودن رو اونجا دیدم. اومده بودن با چه ذوقی آزمون بدن...!
با دیدن ذوق اونا برا خودم متاسف شدم...
با اکراه رفته بودم ولی پذیرش شدم.
چند وقته یه مرض گرفتم. دیگه حوصله نداشتم خودم باشم. بریده بودم. تا اونروز که شیخ(عر) رو اتفاقی تو اداره دیدم.
شیخ: به این اسکناسهای چرک 100، 20،  50،  200 و ...نیگا بنداز! زندگی ما و اسکناسها و پولا یه جوره. به خودت نجنبی هر روز ارزشت کمتر میشه.... 

آره چاره ای ندارم . برمیگردم. میخوام سعی کنم خودم باشم.

اینهمه سال تلاش کردم که بیام اینجا؟!

پس آرزوهام چی میشن؟  ...

استعفا!

پی نوشت:  

* حسرت یه ذوق و خوشحالی به دلم مونده. کسی سراغ داره؟

* سکه رو گذاشت جلوم. یه ۵۰۰ تومنی بود. پارسال همچین وقتی این دایره فلزی ۲۵ تومنی بود! (من موندم با چه رویی میگن تورم نداریم...) 

* یکی از دوستان اهل دل میگفت: اینکه ماه رمضون افتاده تابستون هیچ مشکلی نیس فقط  اگه میشد آب خورد خیلی خوب بود! کی میشه که ماه رمضون بیافته تو ماه محرم ؟! اون موقع خالصانه تر با زبون روزه میریم عزا داری!!